نوع مقاله : مقالات علمی -پژوهشی
نویسنده
استادیار دانشگاه شهید چمران اهواز
چکیده
مدیریت همه‌گیری بنا به دو دلیل امری فضایی است: نخست درمان بیماری همیشه امری اجتماعی ـ فضایی است زیرا مقامات یا به دنبال تحمیل اقدامات قرنطینه و یا محدود ساختن ناقلان بیماری هستند. دوم، بیماری توسط مجموعه‌ای از کنش‌گران و نیروهای انسانی و غیرانسانی که با فضا و مکان سر و کار دارند آشکار می‌شود. بنابراین، بیماری‌ها به بخشی از قلمرو ژئوپلیتیکی تبدیل شده‌اند زیرا مطلوبیت، امکان‌پذیری و دوام سازه‌های حکمروایی ملی، منطقه‌ای و جهانی را آشکار می‌سازند. مفهوم قرنطینه به عنوان نوعی فعالیت که منتهی به تقسیم و تحدید فضای جغرافیایی می‌شود می‌تواند یکی از موضوعات بسیار بحث-برانگیز در ژئوپلیتیک باشد. اما تاکنون به دلیل غلبه دیدگاه انسان‌گرایانه در مطالعات مرزی نتوانسته توجه پژوهشگران حوزه ژئوپلیتیک را به خود جلب کند. این پژوهش با هدف بررسی چالش‌ها و پیامدهای ژئوپلیتیکی قرنطینه مرزها در دوران بیماری‌های همه‌گیر و با روش توصیفی ـ تحلیلی به نگارش در می‌آید. این مطالعه به‌طور خاص بر همه‌گیری ویروس کرونا و پیامدهای ژئوپلیتیکی و مرزی قرنطینه طی این همه-گیری تمرکز دارد. اما در عین حال از سایر همه‌گیری‌ها و تأثیرات احتمالی آن غافل نیست و به فراخور به آنها اشاره می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که جریان‌اصلی مطالعات مرزی و ژئوپلیتیکی باید بینش‌های مربوط به تأثیرات مرزها بر چالش‌های متمایزی که موجودات غیرانسان در مرزها ممکن است ایجاد کنند را نیز در بر بگیرد.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
)
ارسال نظر در مورد این مقاله