تبیین اثرگذاری شاخص‌های شهر خلّاق بر توسعۀ پایدار (مطالعۀ موردی شهر اصفهان)

نوع مقاله : مقالات علمی -پژوهشی

نویسندگان

• محمدرضا علیزاده ¹
• حیدر لطفی ²
• عزت اله عزتی ³

¹ کارشناسی ارشد برنامه ریزی توریسم،دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

² دانشیار جغرافیای سیاسی و گردشگری، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران، نویسنده مسئول

³ دانشیار جغرافیای سیاسی، واحد علوم تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

https://doi.org/10.22067/pg.v4i3.80733

چکیده

شهرها همیشه مراکز ابداع، نوآوری و خلّاقیت هستند. ریچارد فلوراید معتقد است شهرها ظرف بروز خلّاقیت هستند که همیشه چرخ‌های حرکت، تمرکز و هدایت انرژی خلّاق بشر بوده‌اند. کیفیت زندگی در شهر، به‌طور مستقیم متأثر از نوع نگاه به مسائل شهری است. خلّاقیت شهری به‌عنوان یک رویکرد راهبردی می‌تواند کیفیت زیستن در شهر را تحت تأثیر فراوان قرار دهد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر عضویت در شبکۀ شهرهای خلّاق یونسکو و تأثیر آن بر توسعۀ شهری پایدار در ایران با مطالعۀ موردی شهر اصفهان صورت گرفته است. تحقیق حاضر به‌صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامۀ محقّق ساخته با حجم نمونۀ 384 نفر در بین شهروندان شهر اصفهان در سال 1397 به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انجام‌شده است. در این پژوهش ابزار به‌کاررفته شامل پرسشنامۀ محقّق ساخته شهر خلّاق با سه مؤلفۀ اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و توسعۀ شهری پایدار با سه مؤلفۀ اقتصادی، اجتماعی‑فرهنگی و زیست‌محیطی است. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از spss استفاده شده است. یافته‌های پژوهش نشان داد که عضویت در شبکۀ شهرهای خلّاق بر توسعۀ شهری پایدار در اصفهان مؤثر بوده است. به میزانی که مؤلفه‌های اجتماعی و اقتصادی شهر خلّاق تغییر یابند، توسعۀ شهری پایدار در اصفهان نیز به همان میزان تغییر می‌کند. همچنین یافته‌ها نشان داد که مؤلفۀ اقتصادی شهر خلّاق در اصفهان، از اهمّیّت بیشتری در بین سایر مؤلفه‌های شهر خلّاق در خصوص اثرگذاری بر توسعۀ شهری پایدار در اصفهان برخوردار است.

کلیدواژه‌ها

• شهر خلّاق
• توسعۀ پایدار
• شهر اصفهان

مراجع

1. Attafar, A. & Aghasi, S. (2012). Designing and presenting a model of urban cultural development based on the approaches of smart thinking and cultural capacity (A Case Study of Isfahan City). Urban Sociological Studies Quarterly (Urban Studies): Autumn, 2(4), 111-142. [In Persian].
2. Britt Coe, A. & Goicolea, I. K, H. & Anna, S, M. (2015). Understanding how young people do activism: youth strategies on sexual health in ecuador and peru. Youth & Society, Published By SAGE.
3. C. Baumgartner, Jody, S. & Morris, Jonathan. (2010). Social networking web sites and political engagement of young adults. Social Science Computer Review.
4. Carlisle, Juliet, C. & Patton, Robert. (2013). Is Social media changing how we understand political engagement? An analysis of Facebook and the 2008 Presidential Election. Political Research Quarterly.
5. Costa, P. & Miguel, M. & Bruno, V. & Gustavo, S. (2007). A discussion on the governance of Creative Cities: some insight for policy action. Norwegian Journal of Geography, 61(3), 122-132.
6. Dumitrica, D. (2014). Imagining engagement: Youth, social media, and electoral processes. The International Journal of Research into New Media Technologies, 22(1), 35-53.
7. Figueras, M. & Mauri, M. & Rodríguez, R. & Invisible, S.  (2013). Filtered by Adults: The, Image of Young People in the Catalan News Media, Young.
8. Ghorbani, R. & Hossein Abadi, S. & Taani, A. (2013). Creative cities; cultural approach in urban development. Geographical Studies in Arid Regions, 3(11), 18-1.
9. Kazemian, G. R. (2013). Urban management. Basics and Areas of Tehran Tisa Publishing. [In Persian]

10. Khoorasgani, R. & Others. (2011). Investigating the role of social diversity in creating innovative cities in Isfahan. Geography and Development, 9(21), 180-159. [In Persian].

11. Maleki S. & Garden Skin, S. (2013). Evaluation of sustainable urban development indicators with emphasis on social, physical and urban services indices (Case Study: Ahwaz City's eight areas). Urban Planning Quarterly, 1(3), 54-29. [In Persian].

12. Maleki, S. & Moradi Mofafar, S. & Hosseinzadeh, A. (2015). The Initialization of creative city indices using analytical model of ANP network in zanjan townships 1 and 4. Iranian Geographical Association, 2(2), 78-98. [In Persian].

13. Maleki, S. (2011). Income on sustainable urban development. (First Ed), Shahid Chamran University Press, Ahvaz University Press. [In Persian].

14. Mokhtari, M. & Abadi, Reza. & Saghaei, M. & Iman, F. (2014). Leveling the fifteen regions of Isfahan in terms of creative city indicators using regional planning models. Urban Planning and Research, 5(16), 105-120. [In Persian].

15. Rafian, M. (2010). Income on creative regions and cities. Magazine of the Municipalities, ?(100), 12-15. [In Persian].

16. Sasaki, M. (2008). Developing creative cities through networking. Policy Science, 15(3), 54-63 [In Persian].

17. Shahabian, P. & passerby, A. (2012). Link the creative environment with the city. Landscape Quarterly, No. 13. [In Persian].

18. Shokouee, H. & Mosa Kazemi Mohammadi, S. M. (1999). Socioeconomic Components of sustainable urban development (Case Study: Qom). The First Conference on Sustainable Development Management in Urban Areas, Tabriz University. 43(4), 27-41 [In Persian].

19. Zarabi, A. Mousavi, M. N. Kashkoli, A. B. (2014). Assessment of the Realization of the Creative City (Comparative Comparison between Sustainable Urban Development Indices and Creative City Criteria; Case Study: Cities of Yazd Province). Geography Magazine And Urban Space Development, 1(1), 1-17. [In Persian].