رضائیان، ب.، و رهنما، م. (1393)، سنجش میزان پراکنش و فشردگی شکل کلان شهر های ایران با استفاده از مدل های کمی، مطالعات جغرافیایی مناطق خشک، 4(16)، 87-107.
رهنما، م.، و عباس زاده، غ. (1385)، مطالعه تطبیقی سنجش درجه پراکنش/ فشردگی در کلان شهرهای سیدنی و مشهد، جغرافیا و توسعه ناحیه ای، 3(6).
سعیدنیا، ا. (1378)، شکل شهر، مجله معماری و فرهنگ، سال اول(1).
شیخی، ح.، پریزادی، ط.، رضایی، م.، و سجادی، م. (1391)، تحلیل و تعیین فرم کالبدی شهر اصفهان با استفاده از مدل گری و موران، پژوهش و برنامه ریزی شهری، 3(9).
فردآقائی، ف.، (1382) ، بررسی تأثیر تحولات اجتماعی- اقتصادی بر روند شهرنشینی (نمونه موردی: شهر زاهدان)، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده جغرافیا و برنامهریزی محیطی، دانشگاه سیستان و بلوچستان.
قرائی، آ.، زبردست، ا.، و ماجدی، ح. (1397)، تبیین ارتباط میان فرم شهر و پایداری اجتماعی (مطالعه موردی: مناطق 22گانه شهر تهران)، فصلنامه علمی ـ پژوهشی برنامه ریزی توسعه کالبدی، 5(پیاپی 11)، 79-93.
مهندسین مشاور شهر و خانه، (1385)، طرح جامع شهر زاهدان، مرحله اول، شناخت و بررسی شهر و تجزیه و تحلیل طرح، شماره 2.
وارثی، ح.، یغفوری، ح.، زنگی آبادی، ع.، (1387)، بررسی تطبیقی توزیع خدمات عمومی از منظر عدالت اجتماعی (نمونه موردی: شهر زاهدان) ، مجله جغرافیا و توسعه، شماره 11
Anderson, W. P., Kanaroglou, P. S., & Miller, E. J. (1996). Urban form, energy and the environment: a review of issues, evidence and policy. Urban studies, 33(1), 7-35.
Anselin, L. (1995). Local indicators of spatial association—LISA. Geographical analysis, 27(2), 93-115.
Araldi, A., & Fusco, G. (2016). Urban form from the pedestrian point of view: spatial patterns on a street network.
Bhatta, B. (2010). Analysis of urban growth and sprawl from remote sensing data: Springer Science & Business Media.
Choudhary, A., & Punia, M. (2017). Urban Form and Regional Development of National Capital Region Marginalization in Globalizing Delhi: Issues of Land, Livelihoods and Health (pp. 43-66): Springer.
Engelfriet, L., & Koomen, E. (2018). The impact of urban form on commuting in large Chinese cities. Transportation, 45(5), 1269-95.
Foley, D. L. (1964). An approach to metropolitan spatial structure. Explorations into urban structure, 21-78.
Fusco, G., & Araldi, A. (2017). Significant patterns in urban form-Spatial analysis of morphological indicators. Revue Internationale de Géomatique, 27(4), 455-79.
Galster, G., Hanson, R., Ratcliffe, M. R., Wolman, H., Coleman, S., & Freihage, J. (2001). Wrestling sprawl to the ground: defining and measuring an elusive concept. Housing policy debate, 12(4), 681-717.
Getis, A., & Ord, J. K. (1992). The analysis of spatial association by use of distance statistics. Geographical analysis, 24(3), 189-206.
Guan, C. (2018). Spatial metrics of urban form: Measuring compact cities in China Vertical Urbanism (pp. 189-209): Routledge.
Guan, C., & Rowe, P. G. (2016). The concept of urban intensity and China's townization policy: Cases from Zhejiang Province. Cities, 55, 22-41.
Guo, C., Schwarz, N., & Buchmann, C. M. (2018). Exploring the added value of population distribution indicators for studies of European urban form. Applied spatial analysis and policy, 11(3), 439-63.
Guo, J., & Fast, V. (2019). Growing up, growing out: comparing spatial patterns of urban populations in Canada. Geomatica(0), 1-17.
Handy, S. (1996). Methodologies for exploring the link between urban form and travel behavior. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 1(2), 151-65.
Huang, J., Lu, X. X., & Sellers, J. M. (2007). A global comparative analysis of urban form: Applying spatial metrics and remote sensing. Landscape and urban planning, 82(4), 184-97.
Jenks, M., & Jones, C. (2009). Dimensions of the sustainable city (Vol. 2): Springer Science & Business Media.
Li, H., Calder, C. A., & Cressie, N. (2007). Beyond Moran's I: testing for spatial dependence based on the spatial autoregressive model. Geographical Analysis, 39(4), 357-75.
Lynch, K. (1984). Good city form: MIT press.
Marquez, L. O., & Smith, N. C. (1999). A framework for linking urban form and air quality. Environmental Modelling & Software, 14(6), 541-8.
Mcgarigal, K., & Marks, B. J. (1995). Spatial pattern analysis program for quantifying landscape structure. Gen. Tech. Rep. PNW-GTR-351. US Department of Agriculture, Forest Service, Pacific Northwest Research Station, 1-122.
Nickels, S. A., & Paliwal, H. B. (2018). Assessment of tree diversity of Urban and rural area at Jaunpur district, Uttar Pradesh. Journal of Pharmacognosy and Phytochemistry, 7(3), 1901-4.
Ord, J. K., & Getis, A. (1995). Local spatial autocorrelation statistics: distributional issues and an application. Geographical analysis, 27(4), 286-306.
Pereira, R. H. M., Nadalin, V., Monasterio, L., & Albuquerque, P. H. (2013). Urban centrality: a simple index. Geographical analysis, 45(1), 77-89.
Pielou, E. C. (1975). Ecological diversity.
Pili, S., Grigoriadis, E., Carlucci, M., Clemente, M., & Salvati, L. (2017). Towards sustainable growth? A multi-criteria assessment of (changing) urban forms. Ecological Indicators, 76, 71-80.
Raimbault, J. (2017). Modeling the co-evolution of urban form and transportation networks.
Settlements, U. N. C. f. H. (2019). World Urbanization Prospects (2014 Revision ed.): Department of Economic and Social Affairs.
Shannon, C. E. (1948). A mathematical theory of communication. Bell system technical journal, 27(3), 379-423.
Simpson, E. H. (1949). Measurement of diversity. nature, 163(4148), 688-.
Steadman, P., Bruhns, H. R., Holtier, S., Gakovic, B., Rickaby, P. A., & Brown, F. E. (2000). A classification of built forms. Environment and planning B: Planning and design, 27(1), 73-91.
Tsai, Y.-H. (2005). Quantifying urban form: compactness versus' sprawl'. Urban studies, 42(1), 141-61.
Wheeler, S. M. (2003). The evolution of urban form in Portland and Toronto: implications for sustainability planning. Local Environment, 8(3), 317-36.
Williams, K., Burton, E., & Jenks, M. (2000). Achieving sustainable urban form: an introduction. Achieving sustainable urban form, 2000, 1-5.
)
ارسال نظر در مورد این مقاله