روح الله اسلامی؛ فریده امانی کیکانلو
چکیده
با گسترش شهرنشینی همراه با رشد فناوری اطلاعات و توسعه شبکه های ارتباطی، شهرها در فضایی متشکل از جریانها به مرکزی برای توسعه کشورها تبدیل‌شده‌اند. در این فضا، شهرها با ارتقا جایگاه اقتصادی، سیاسی، فناوری، فرهنگی و زیرساختی خود از توان، نفوذ و اعتبار کافی برای اجرای فعالیت های دیپلماتیک برخوردار می شوند و در راستای فعالیت ...
بیشتر
با گسترش شهرنشینی همراه با رشد فناوری اطلاعات و توسعه شبکه های ارتباطی، شهرها در فضایی متشکل از جریانها به مرکزی برای توسعه کشورها تبدیل‌شده‌اند. در این فضا، شهرها با ارتقا جایگاه اقتصادی، سیاسی، فناوری، فرهنگی و زیرساختی خود از توان، نفوذ و اعتبار کافی برای اجرای فعالیت های دیپلماتیک برخوردار می شوند و در راستای فعالیت های خود شکل نوینی از دیپلماسی را نمایان می سازند که به دیپلماسی شهری معروف است. به این معنا که دیپلماسی از شکل و مفهوم سنتی خود فاصله گرفته و شهرها در عرصه روابط بین الملل جایگزین دولتها می شوند. در این میان گردشگری را نیز باید به‌عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار در هر جامعهای دانست که از تحرک بالایی در تغییرات اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، شهری و محیطی برخوردار است، تمرکز بر جنبه های مختلف صنعت گردشگری، همراه با برنامه ریزی های مدیریت محلی و ملی هر جامعه ای نقش بسیار بااهمیتی در فرایندهای بین المللی و ملی هر جامعه ای می تواند ایفا کند. پژوهش حاضر از حیث ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی است و تلاش دارد به شیوه اسنادی، نقش دیپلماسی شهری را در توسعه گردشگری استان خراسان شمالی بر اساس مدل تحلیلی Swot مورد تجزیه‌وتحلیل قرار دهد. یافته های تحقیق نشان می دهد که استان خراسان شمالی به دلیل برخورداری از جاذبه های گردشگری متعدد باعث جذب گردشگران داخلی و بین المللی زیادی می شود. به علاوه وجود بیش از چندین اثر تاریخی و فرهنگی ثبت‌شده در فهرست آثار ملی کشور که باعث افزایش ظرفیت گردشگری در استان و به دنبال آن ورود به عرصه دیپلماسی شهری را فراهم کند. در کنار عوامل یادشده ضعف ها و تهدیداتی گریبانگیر ورود استان به شبکه شهری همکار در سطح بین المللی می شود ازجمله آن فقدان زیرساخت‌های اولیه حملونقل در جهت تسهیل دسترسی گردشگران و فقدان تنوع در تأسیسات گردشگری است. تحلیل داده ها بر اساس مدل swot بیان‌کننده این است که گردشگری و جذب گردشگر در استان دارای پتاسیل بالایی می باشد و تا حدودی نقاط ضعف آن را پوشش می دهد. اما مشکل نهایی که عدم وجود شبکه گسترده ارتباطی هوایی و زمینی و ریلی میباشد، همچنان به قوت خود باقی است.
